Beiträge von Compikoch

Caput VII ( ... et jeiht wigger mem zweite Deil vun Caput VII ... )
-
Un wie ich enschleef, do dräumpte meer,
Ich flaneete widder em helle
Mondsching die hallije Jasse elaans
En dem alderdümlije Cölle.
-
Un hinger meer jing widder her
Minge schwatze, vermummpte Kumpan.
Ich wor su möd, meer broche de Knee
Doch immer jinge mer vöraan.
-
Mer jinge wigger. Mi Hätz en d'r Bruss
Wor klaffich opjeschnedde,
Un us dä Hätzenswund hervör
Die rude Droppe jledde.
-
Ich stippte mänchmol die Finger eren,
Un mänchmol es et jeschonn,
Dat ich die Huusdörfoste bestrech
Met dem Blot em Vörüvverjonn.
-
Un jedesmol, wann ich e Huus
Bezeichnet hatt op su en Wies,
Et Stervejlöckche klung vun fään,
Wihmödisch wimmerich un leis.
-
Am Himmel ävver woodt bleich dä Mond,
Hä woodt immer dröver;
Wie schwatze Rösser jaachten aan im
Die wilde Wolke vörüvver.
-
Un immer jing hinger meer her
Met singem verstoche Beil
Die dunkle Jestalt - su wanderte mer
Wall en jode Wiel.
-
Mer jinge un jinge, bes mer zoletz
Widder am Domplatz aanlangte;
Wick op stunde die Pooze do,
Mer sin erenjejange.
-
(C) Op Kölsch vun Rolly Brings ( ... weed fottjesatz ... )
-
Foto: Michael Mayé
Am Himmel ävver woodt bleich dä Mond ...

Caput VII ( ... d'r eeschte Deil vun Caput VII ... )
-
Ich jing noh Huus un schleef, wie wann
Die Engele jeweech mich hätte.
Mer rauht en dütsche Bedder so weich,
Denn dat sin Fedderbedder.
-
Wie sehnt ich mich off noh dä Sößichkeit
Vum vatterländische Kesse,
Wann ich op haade Matratze loch,
En dä schloflose Naach vum Exil.
-
Mer schlöf ärch jot un dräump och jot
En uns Fedderbedder.
He föhlt die dütsche Siel sich frei
Vun all dä Äädekette.
-
Sei föhlt sich frei un schwingk sich rop
Bes aan die hühkste Himmelsräum.
Oh dütsche Siel, wie stolz es dinge Flog
En ding näächlije Dräum!
-
Die Jödder erbliche, wann du nohs!
Du häs op dingem Wäch
Su mänch e Stäänche usjeputz
Met ding Flöjelschläch.
-
Franzuse un Russe jehööt et Land,
Et Meer jehööt dä Brite,
Mer ävver besetze em Luffrich vum Draum
Die Herrschaff unbestredde.
-
He übe mer die Hegemonie,
He simmer nit zerstöckelt;
Die andere Völker han sich
Op platter Ääd entweckelt. - -
-
(C) Op Kölsch vun Rolly Brings ( ... weed fottjesatz ... )
-
Deutschland - ein politischer Flickenteppich in den 1840er Jahren, als Heine "Deutschland - Ein Wintermärchen" schrieb.

Caput VI ( ... et jeiht wigger mem letzte Deil vun Caput VI ... )
-
Doch dä erwidderte em drüjje Ton,
Sujar e bessje phlegmatisch:
"Ich bedde dich, exorzeer mich nit,
Un wääd nor nit emphatisch!
-
Ich ben kei Jespens vun d'r Verjangeheit,
Keine jraventsteejene Strühwisch,
Un vun Rhetorik ben ich keine Fründ,
Ben och nit ärch philosophisch.
-
Ich ben vun praktischer Natur,
Un immer schweichsam un räuhich.
Doch dun wesse: wat du ersonne em Jeis,
Dat föhr ich us, dat dun ich.
-
Un jonn och Johre drüvver hin,
Ich räste nit, bes ich verwandele
En Wirklichkeit, wat du jedaach;
Du denks, un ich, ich handele.
-
Du bes dä Reechter, dä Büttel ben ich,
Un met dem Jehorsam vun nem Knääch
Vollstreck ich dat Ordeil, dat du jefällt,
Un es et och en unjerääch.
-
Dem Konsul droch mer e Beil vöraan
Zo Rom, en ahle Dage.
Och du häs dinge Liktor, doch weed
E Beil dir nohjedrage.
-
Ich ben dinge Liktor, un ich jonn
Beständich met dem blanke
Reechtbeil hinger dir - ich ben
Die Tat vun dingem Jedanke."

Caput VI ( ... d'r zweite Deil vun Caput VI ... )
-
Zick Johre hatt ich nit jesinn
Dä sonderlije Jesell,
Do fung ich in op eimol widder he
En d'r stelle Mondnaach zo Cölle.
-
Ich flaneete am Senne de Stroß elaans,
Do soch ich in hinger meer jonn,
Wie wann hä minge Schadde wör, un stund
Ich stell, su blevv hä stonn.
-
Blevv stonn, wie wann hä waadt op jet,
Un födderte ich de Schritte,
Dann folchte hä widder. Su kome mer
Bes op die Domplatz-Medde.
-
Et woodt meer ze vill, ich drihte mich öm
Un sproch: Jetz stand meer Redd,
Wat folchs du meer op Wäch un Stäch,
He en dä näächlije Öd?
-
Ich treff dich immer en dä Stund,
Wo Weltjeföhle spreeße
En minger Bruss un durch et Heen
Die Jeistesbletze scheeße.
-
Du sühs mich aan su steer un fass -
Stand Redd: Wat verhölls du
He unger dem Mantel, dat steekum blink?
Wä bes du un wat wells du?

"Die Wirtschaftsministerien NRW und Bund bestreiten diese Zahl, geben aber zu, dass die Auszahlungen immer wieder nicht richtig funktionieren. Welche Probleme hat man bei den Ämtern? Wir blicken exklusiv hinter die Kulissen der Behürden und zeigen die tägliche Problemflut, mit der die Beamten konfrontiert sind."

Gefunden in einer Online-TV-Zeitung

nomen est omen

Caput VI ( ... d'r eeschte Deil ... )
-
Dä Paganini akkumpaneete stets
Ne Spiritus familiaris,
Mänchmol als Hungk, mänchmol en Jestalt
Vum sillije Georg Harris.
-
Napoleon soch ne rude Mann
Vör jedem wichtije Ereichnis.
Sokrates hatt singe Dämon,
Dat wor kein Heenerzeuchnis.
-
Ich selvs, wann ich am Schrievdesch soß
Des Naaks, han ich jesinn
Zewiele ne vermummpte Jass
Unheimlich hinger meer stonn.
-
Ungerm Mantel heelt hä jet
Verstoche, dat komisch blinkte,
Wenn et zom Vörsching kom, e Beil,
E Reechtbeil, ze sin meer dünkte.
-
Hä schung vun ungersetzter Statur,
Die Auge wie zwei Stääne,
Hä störte mich beim Schrieve nie,
Blevv räuhich stonn en d'r Fäände.
-
(C) Op Kölsch vun Rolly Brings ( ... weed fottjesatz ... )

Caput V - (d'r drette un letzte Deil vun Caput V)
-
Oh förch nit, minge Vatter Rhing,
Spott un Jux vun dä Franzuse;
Se sin die ahl Franzuse nit mih,
Och drage se andere Botze.
-
Die Botze sin rut un nit mih wieß,
Se han och andere Knöpp,
Se singe nit mih, se springe nit mih,
Se senke nohdenklich die Köpp.
-
Se philosopheere un spreche jetz
Vun Kant, vun Fichte un Hegel,
Se rauche Tubak, se drinke Bier,
Un mänche schibbele och Käjel.
-
Se wääde Philister janz wie mer
Un drieven et am Engk noch ärjer;
Se sin kein Voltairianer mih,
Se wääde Hengstenberger.
-
Dä Alfred de Musset, dat es wohr,
Es noch ne Jassejung;
Doch förch nix, mer fessele im
Die schändlije Spötterzung.
-
Un trommelt hä dir ne schläächte Wetz,
Su piefe mer im ne schlemmere,
Mer piefe im vör, wat im passeet
Bei schöne Frauezemmer.
-
Jevv dich zefridde, Vatter Rhing,
Denk nit aan schläächte Leeder,
E besser Leed vernemms du baal.
Adjüs, mer sinn uns widder.

Caput V ( ... d'r zweite Deil vun Caput V ... )
-
"Dat ich kein reine Jungfrau ben,
Die Franzuse wessen et besser,
Se han met mingem Wasser off
Vermesch ehr Seejerjewässer.
-
Dat domme Leed un dä domme Kääl!
Hä hät mich schmählich blameet,
Jewessermoße hät hä mich och
Politisch kompromitteet.
-
"Denn kumme jetz die Franzuse zoröck,
Su muss vör inne rut ich wääde,
Ich, dä öm ehr Röckkihr su off
Met Trone han zom Himmel jebett.
-
Ich han se immer jään jehatt,
Die leev klein Franzüsjer -
Singe un springe se noch wie söns?
Drage noch wieße Bötzjer?
-
Ich mööch se su jään widdersinn,
Doch förch ich die Persiflasch,
Vun wäje dem verwünschte Leed,
Vun wäje d'r Blamasch.
-
Dä Alfred de Musset, dä Jassebov,
Dä kütt aan ehrer Spetz
Villeich als Tambour, un trommelt meer vör
All sing schläächte Wetze."
-
Su kühmpte dä ärme Vatter Rhing,
Kunnt nit zefridde sich jevve.
Ich sproch för in mänch trööslich Wood,
Öm im et Hätz ze hevve:

Caput V ( ... et jeiht wigger mem eeschte Deil vun Caput V)
-
Un wie ich aan die Rhingbröck kom,
Wall aan die Hafeschanz,
Do soch ich fleeße dä Vatter Rhing
Em stelle Mondesjlanz.
-
Bes mer jejröß, minge Vatter Rhing,
Wie es et dir erjange?
Ich han off aan dich jedaach
Met Sehnsoch un Verlange.
-
Su sproch ich, do hoot ich em Wasser deef
Su komisch jrummelije Tön,
Wie Höstele vun nem ahle Mann,
E Brumme un weich Jestöhn:
-
"Wellkumme, minge Jung, dat es meer leev,
Dat du mich nit verjesse;
Zick drücksehn Johre soch ich dich nit,
Meer jing et schlääch ungerdesse.
-
Zo Biberich han ich Stein verschleck,
Verhafftich, se schmeckte nit lecker!
Doch schwerer lijje em Mage meer
Die Väschte vum Niklas Becker.
-
Hä hät mich besunge, wie wann ich noch
Die reinste Jungfrau wör,
Die sich vun keinem kläue liet
Dat Kränzje vun ehr Ihr.
-
Wann ich et höre, dat domme Leed,
Dann mööch ich meer zerroppe
Dä wieße Baat, ich mööch förwohr
Mich en meer selvs ersuffe!

Caput IV ( ... et jeiht wigger ... )
-
Doch süch! Do em Mondsching
Dä kolossale Jesell!
Hä rach verdüüvelt schwatz empor,
Dat es dä Dom vun Kölle.
-
Hä sollt för d'r Jeis die Bastille sin,
Un die lestije Römlinge daachte:
En dem Riesekerker weed
Die dütsche Vernunff verschmaachte!
-
Do kom dä Luther, un hä hät
Si jroß "Halt!" jesproche -
Zick dem Dach blevv dä Bau
Vum Dom ungerbroche.
-
Hä woodt nit vollendt - un dat es jot.
Denn evven die Nitvollendung
Määt in zom Denkmol vun Dütschlands Kraff
Un protestantischer Sendung.
-
Ehr ärm Jecke vum Domverein,
Ehr wellt met schwache Häng
Fottsetze dat ungerbroche Werk
Un die ahle Zwingburg vollende!
-
Oh domme Wahn! Verjevvens weed
Jeschöddelt dä Klingelbüggel,
Jebeddelt bei Ketzer un Jüdde sujar;
Es alles froochloss un eitel.
-
Verjevvens weed dä jroße Franz Liszt
Zom Beste vum Dom musizeere,
Un ne talentvolle Künning weed
Verjevvens deklameere!
-
Hä weed nit vollendt, dä Kölner Dom,
Ovjlich die Jecke en Schwaben
För singe Wiggerbau e janz Scheff
Voll Stein jesandt han.
-
Hä weed nit vollendt, trotz all dem Jeschrei
Vun Rave un vun Üüle,
Die, alderdümlich jesennt, su jään
En huhe Kirchtöön wiele.